21 marca 2017 r. omówiliśmy nasze wrażenia z lektury książki Jose de Sousa Saramago " Miasto ślepców". Powieść  Saramago ma charakter przypowieści. Obrazuje bowiem pewne prawdy uniwersalne. Nie znamy imion bohaterów, nie wiemy jak nazywa się Miasto, w którym rozgrywa się akcja.  Opisywana historia mogła wydarzyć się wszędzie i w każdym czasie.  
Autor udowadnia, że cywilizacja jest tylko cienką  warstwą, politurą, oddzielającą  świat ludzi od świata zwierząt.  Kataklizm, któremu Saramago  poddał mieszkańców Miasta  spowodował ogromne zmiany w ich życiu. Codzienne bytowanie człowieka stało się nieznośne.  W  ludziach odezwała się zwierzęca  natura.   Pozbawienie jednego zmysłu wywołała  załamanie organizacji społeczeństwa. Komunikaty nadawane przez władze w szpitalu psychiatrycznym, gdzie umieszczono pierwszych dotkniętych białą 
ślepotą były  pustymi  frazesami. Odpowiedzialność,  dobro narodu, uczciwość, obywatelski obowiązek - te słowa straciły swoje znaczenie. Nikt nie mógł pomóc ludziom chorym,  jedynym sposobem była  izolacja , która wobec postępującej choroby i tak okazała się niepotrzebna. Zdobycze  kultury, wszelkie dobra materialne utraciły  swoją  wartość.  Ludzie szukali czystej wody i jedzenia.  Jednak w tej okrutnej nowej rzeczywistości niektórzy bohaterowie powieści  zachowali  odruchy dobra.  
Postawa  żony lekarza, odwaga starego człowieka z czarną opaską na oku ,  troskliwość   dziewczyny w ciemnych okularach pozwalają nadal wierzyć w człowieczeństwo.  
   Biała ślepota, która dotknęła mieszkańców Miasta  staje się symbolem , naszego braku uważności w dostrzeganiu zła : " Jesteśmy ślepcami, którzy widzą,  Ślepcami, którzy patrzą i nie widzą."
 Spotykamy się ponownie 25 kwietnia 2017 r.,  czytamy "Traktat o łuskaniu fasoli"  Wiesława Myśliwskiego.